Yйлийн үртэй зүрх минь
Yхлийн шарханд тарчиланхан
Өргөст цэвдэг замбуулин дахь
Өдрийн одон чамайгаа гэсээр
Ухаан минь дэнтэй дунтай
Урьхан хаврын салхи залгиж
Ууж согтууран тэнүүчилж явнам
Улсаас алдхан уйлж явнам.
Хатуухан тарчиг насны минь
Ханьхан амраг Нина минь
Хархан үс минь цайгаагүй байхад
Хагацлын зовлонг амсцгаалаа даа.
Хаврын сарын арван гурванд
Хайран чиг зүрхээ нийлүүлцгээж дээ
Хагацна гэж л хагацсангүй
Хадмын муугаас хагацлаа даа.
Намайг чи минь
Насаараа ч харааж болох юм.
Найргаараа би чинь
Нартад чамайг дуулна.
Хамгийн сүүлд гудамжнаа
Халуун нулимсаа унаганхан
*Амаржихаар өвдлөө* гэж хэлсэн
Аяархан дууг чинь би сананам
Зангираад гарсан тэр нулимс
Залуудаа эдэлсэн зовлонгийн
Хамаг гашууныг шингээсэн юм шиг
Хачин булингартай байж билээ
Аяархан гоморхосон дуу чинь
Аварга бөмбөрцөг бүхэлдээ
Өвдөнхөн шаналаж байх шиг
Өр зүрхийг минь зүсэж билээ
Аяа үүнийг чинь би санасаар явнам
Алдрайхан бор нүдэн мину!
Далдын зовлонгоо мартах гэж
Дарсны аагт сэтгэлээ хуурч
Дараалан өнгөрөх хоног бүрийг
Хөлчүүрэнхэн туулж явнам.
Орчлон хорвоод сая мэндэлсэн
Охин үрээ нүдэндээ үзэхгүй
Онгон нүүрийг нь ганц үнсэхгүй
Орох ч эрхгүй тэнэж явнам.
Аяа миний бор нүдэн минь
Алдаа бүхнийг минь уучлан давж
Аргадан хайрлаж гоморхон уйлж явсан
Амрагийн дээд амраг минь ээ!
Yхэхээс минь наана уулзвал чи
Yйлдсэн хэргийг минь уучлаарай даа.
Зургаан хүнийн дунд бол
Тэнэгийг нь намайг гээрэй
Зуун хүний дунд бол
Цэцнийг нь намайг гээрэй.
Тэнэг цэцэнг хослуулж
Тэрслүүд төрөх үйлтэй
Чиний муу Чойном чинь
Чин үнэнч хүн юм сан даа.
Эвдэрч дээ. Гэхдээ намайг
Энхрий чи минь эвдээгүй
Эрхэм нөхөд минь эвдээгүй
Энэхэн үе минь эвдлээ дээ
Хайрт чамдаа би улс төр гэдэг
Хар дарсан зүүдийг яриад ч яахав!
Нээрэн шүү улс төр гэгчийг
Нэвтэрхий цайлган санаатай
Амраг чам шиг минь хүн
Амар хурдан ойлгохгүй ээ!
Гарцаагүй хожимдсон тэр цагт
Ганихарч битгий уйлаарай
Гараад ирсэн нулимсаа
Тас зуугаад залгиарай
Нулимс цус хоёрт дуртай
Нууцхан алдрын эздэд
Өөрийнхөө болон миний мууг
Өрсөж битгий үзүүлээрэй
Уйлна гэдэг хуучин юм
Урьд чинь олон эхнэр
Ургах нар шиг хань амрагаа
Улс төрөөр залгиулж орхиод
Зайсан толгойг ч урсвал урсмаар
Залуу хөгшингүй уйлж явсан юм.
Харин чи сэтгэлээ чангалж
Хан хурмастын гурван дагина шиг
Хайртай гурван охиныг минь
Хамгаалж хүн болгоорой
Будаг шунхаар хөөцөлдөөд өнгөрөх
Булбарай тэнэгүүд болгоно уу
Аавынхаа санааг гүйцээж өгөх
Алдар цуутан болгоно уу
Өөрөө мэдээрэй би чинь
Өөр ертөнцөөс харж байя
Зэмтэй бурууг хийвэл
Зевс тэнгэр болж ниргэнэ шүү.
Амрагхан бор нүдэн минь
Алагхан энэ хорвоо дээр
Чин үнэнч юмгүй гэдгийг
Чи нэгэн цагт ойлгоно
Ойлгосон цагтаа тэнэгүүдтэй
Олон үг солихоос дургүйцэж
Хэн бүхэнд инээх инээдийг
Хэрэггүй гэдгийг чи мэднэ
Нойрноос өөр эрлэг дайсангүй
Номоос өөр эрхэм ханьгүй
Яг ийм болж чадвал чи
Яахав дээ хүн болж гэж бодоорой.
Аяа хайрт минь баяртай!
Ахин учрах болов уу даа!
Өргөст цэвдэг замбуулин дахь
Өдрийн одон чамайгаа гэсээр
Ухаан минь дэнтэй дунтай
Урьхан хаврын салхи залгиж
Ууж согтууран тэнүүчилж явнам
Улсаас алдхан уйлж явнам.
Хатуухан тарчиг насны минь
Ханьхан амраг Нина минь
Хархан үс минь цайгаагүй байхад
Хагацлын зовлонг амсцгаалаа даа.
Хаврын сарын арван гурванд
Хайран чиг зүрхээ нийлүүлцгээж дээ
Хагацна гэж л хагацсангүй
Хадмын муугаас хагацлаа даа.
Намайг чи минь
Насаараа ч харааж болох юм.
Найргаараа би чинь
Нартад чамайг дуулна.
Хамгийн сүүлд гудамжнаа
Халуун нулимсаа унаганхан
*Амаржихаар өвдлөө* гэж хэлсэн
Аяархан дууг чинь би сананам
Зангираад гарсан тэр нулимс
Залуудаа эдэлсэн зовлонгийн
Хамаг гашууныг шингээсэн юм шиг
Хачин булингартай байж билээ
Аяархан гоморхосон дуу чинь
Аварга бөмбөрцөг бүхэлдээ
Өвдөнхөн шаналаж байх шиг
Өр зүрхийг минь зүсэж билээ
Аяа үүнийг чинь би санасаар явнам
Алдрайхан бор нүдэн мину!
Далдын зовлонгоо мартах гэж
Дарсны аагт сэтгэлээ хуурч
Дараалан өнгөрөх хоног бүрийг
Хөлчүүрэнхэн туулж явнам.
Орчлон хорвоод сая мэндэлсэн
Охин үрээ нүдэндээ үзэхгүй
Онгон нүүрийг нь ганц үнсэхгүй
Орох ч эрхгүй тэнэж явнам.
Аяа миний бор нүдэн минь
Алдаа бүхнийг минь уучлан давж
Аргадан хайрлаж гоморхон уйлж явсан
Амрагийн дээд амраг минь ээ!
Yхэхээс минь наана уулзвал чи
Yйлдсэн хэргийг минь уучлаарай даа.
Зургаан хүнийн дунд бол
Тэнэгийг нь намайг гээрэй
Зуун хүний дунд бол
Цэцнийг нь намайг гээрэй.
Тэнэг цэцэнг хослуулж
Тэрслүүд төрөх үйлтэй
Чиний муу Чойном чинь
Чин үнэнч хүн юм сан даа.
Эвдэрч дээ. Гэхдээ намайг
Энхрий чи минь эвдээгүй
Эрхэм нөхөд минь эвдээгүй
Энэхэн үе минь эвдлээ дээ
Хайрт чамдаа би улс төр гэдэг
Хар дарсан зүүдийг яриад ч яахав!
Нээрэн шүү улс төр гэгчийг
Нэвтэрхий цайлган санаатай
Амраг чам шиг минь хүн
Амар хурдан ойлгохгүй ээ!
Гарцаагүй хожимдсон тэр цагт
Ганихарч битгий уйлаарай
Гараад ирсэн нулимсаа
Тас зуугаад залгиарай
Нулимс цус хоёрт дуртай
Нууцхан алдрын эздэд
Өөрийнхөө болон миний мууг
Өрсөж битгий үзүүлээрэй
Уйлна гэдэг хуучин юм
Урьд чинь олон эхнэр
Ургах нар шиг хань амрагаа
Улс төрөөр залгиулж орхиод
Зайсан толгойг ч урсвал урсмаар
Залуу хөгшингүй уйлж явсан юм.
Харин чи сэтгэлээ чангалж
Хан хурмастын гурван дагина шиг
Хайртай гурван охиныг минь
Хамгаалж хүн болгоорой
Будаг шунхаар хөөцөлдөөд өнгөрөх
Булбарай тэнэгүүд болгоно уу
Аавынхаа санааг гүйцээж өгөх
Алдар цуутан болгоно уу
Өөрөө мэдээрэй би чинь
Өөр ертөнцөөс харж байя
Зэмтэй бурууг хийвэл
Зевс тэнгэр болж ниргэнэ шүү.
Амрагхан бор нүдэн минь
Алагхан энэ хорвоо дээр
Чин үнэнч юмгүй гэдгийг
Чи нэгэн цагт ойлгоно
Ойлгосон цагтаа тэнэгүүдтэй
Олон үг солихоос дургүйцэж
Хэн бүхэнд инээх инээдийг
Хэрэггүй гэдгийг чи мэднэ
Нойрноос өөр эрлэг дайсангүй
Номоос өөр эрхэм ханьгүй
Яг ийм болж чадвал чи
Яахав дээ хүн болж гэж бодоорой.
Аяа хайрт минь баяртай!
Ахин учрах болов уу даа!
No comments:
Post a Comment